Η Ίος είναι ξακουστή για τα ξέφρενά της πάρτυ, τις αμμώδεις παραλίες, τα μαγικά ηλιοβασιλέματα και το γνήσιο ελληνικό φαγητό. Σε αυτή τη λίστα θα βρεις τους λόγους που με κάνουν να θέλω να ξαναγυρίσω σύντομα ξανά κοντά της.
Καλύτερη εποχή για να την επισκεφτείς είναι ο Ιούνιος όταν ακόμα δεν έχουν ξεκινήσει οι δυνατοί άνεμοι (τα μελτέμια). Όμως όλοι οι καλοκαιρινοί μήνες είναι ιδανικοί για να περάσεις αξέχαστα στην Ίο. Ξεκινάω λοιπόν να απαριθμώ τους λόγους που με γοήτευσε το νησί αυτό.
1. Για να κολυμπήσω στον Μυλοπότα.
Ο Μυλοπότας είναι η μεγαλύτερη παραλία στην Ίο, είναι πολύ καλά οργανωμένη με μπαράκια και ξαπλώστρες είναι σκεπασμένη με λευκή άμμο, προφυλαγμένη από τους δυνατούς ανέμους, έχει πεντακάθαρα διαυγή νερά και θαλάσσια σπορ. Είναι πολύ μεγάλη παραλία με πολλές επιλογές τόσο για φαγητό όσο και για διαμονή. Εγώ με την παρέα μου καθίσαμε στο Farout, ένα beach bar με θαυμάσια κοκτέιλ, ξέφρενη μουσική, ναργιλέ και πρόσχαρο προσωπικό. Έκανα τις πρώτες μου βουτιές εκεί και απόλαυσα κάθε στιγμή. Επέλεξα μάλιστα την περιοχή αυτή για διαμονή μιας και είναι μόλις 7 λεπτά από την πόλη της Ίου και 10 από το λιμάνι.
2. Για το ηλιοβασίλεμα στο IOS CLUB.
Αυτό το μοναδικό club αποτελεί από μόνο του τον πιο σημαντικό λόγο να επισκεφτώ ξανά την Ίο. Είναι one of a kind. Αν πας στην Ίο και δεν περάσεις από κει τότε θα έχεις χάσει τις ομορφότερες στιγμές των διακοπών σου. Η ατμόσφαιρα την ώρα του ηλιοβασιλέματος αλλά και αργότερα τη νύχτα ήταν τόσο χαλαρωτική. Δεν κατάλαβα πότε πήγε μεσάνυχτα. Βρίσκεται εκεί από το 1965 και όπως έμαθα από παλιούς θαμώνες, τότε έπαιρνες το ποτό σου, καθόσουν στα βράχια, άκουγες μουσική και έβλεπες το ηλιοβασίλεμα. Από τότε μέχρι σήμερα άλλαξαν πολλά. Ο Ίος club απέκτησε εκπληκτική κουζίνα και διακόσμηση που συνάδει απόλυτα με τη φυσική ομορφιά του μαγαζιού και τα χρώματα των βράχων που βρίσκονται διάσπαρτοι παντού στον χώρο. Κτισμένο πάνω σε έναν λόφο είναι χωρισμένο σε επίπεδα για ανεμπόδιστη θέα στο ηλιοβασίλεμα και τη θάλασσα και με μουσική που επιλέγει ο ίδιος ο ιδιοκτήτης από Pavarotti και soundtracks ταινιών μέχρι rock μπαλάντες. Πάντως κάθε βράδυ ήμουν εκεί από τη δύση ως τα μεσάνυχτα.
3. Να φάω στην ταβέρνα της Κουμπάρας.
Μια δυνατή γευστική εμπειρία που πρέπει να δοκιμάσεις είναι η ταβέρνα που βρίσκεται στην παραλία Κουμπάρα δέκα λεπτά από τη χώρα. Η ταβέρνα λέγεται και αυτή «Κουμπάρα» και είναι κτισμένη στην αμμουδιά με αιγαιοπελαγίτικη διακόσμηση και θέα το ταξιδιάρικο μπλε της θάλασσας. Εκεί φάγαμε εκπληκτικό ψάρι, τραγανό τηγανητό καλαμάρι και πολλά ορεκτικά και όλα ήταν καλομαγειρεμένα και πολύ γευστικά. Απόλαυση ήταν ο μαύρος ταραμάς με μελάνι σουπιάς αλλά και ο φρέσκος αχινός. Αν θες λοιπόν τις ελληνικές θαλασσινές γεύσεις τότε βάλτο στο πρόγραμμά σου. Η παραλία της Κουμπάρας είναι όμορφη, αμμώδης και πολύ καλά οργανωμένη γι’ αυτό και συνδύασα το μπάνιο μου με το μεσημεριανό μου εκεί.
4. Να πάω στο Pathos club για κολύμπι στην πισίνα.
Θα μου πεις τώρα, είσαι σε νησί με ωραιότατες παραλίες και θες πισίνα; κι όμως η τεράστια πισίνα του Pathos club κρέμεται κυριολεκτικά από τον βράχο και έχεις την αίσθηση πως γίνεται ένα με τη θάλασσα. Μόλις μπήκα αισθάνθηκα ότι ήμουν σε ένα υπερωκεάνιο, όχι μόνο λόγω μεγέθους αλλά και για την θέση του στο ύψωμα δίπλα στη θάλασσα. Η είσοδος είναι €10.00 και η ωραιότερη ώρα για να πας είναι πριν τη δύση του ήλιου ή τουλάχιστον να μείνεις μέχρι εκείνη την ώρα αν θες να πας πιο νωρίς. Η στιγμή του ηλιοβασιλέματος είναι μαγική. Τα κόκκινοκίτρινα χρώματα του ήλιου βάφουν το μπλε της θάλασσας και δημιουργείται μια πανδαισία χρωμάτων. Ο ήλιος δύει μέσα στη θάλασσα και το τοπίο μοιάζει με καρτ ποστάλ. Στο αχανές αυτό παραθαλάσσιο club εντυπωσιάστηκα από το μέγεθός του και την πολυμορφικότητά του. Όπου στρίψεις το μάτι σου ανακαλύπτεις ένα άλλο σκηνικό σε διάφορα επίπεδα που μπορείς να αράξεις με την παρέα σου και να περάσεις μια αξέχαστη μέρα.
5. Να κολυμπήσω στο Μαγγανάρι.
Στο νότιο μέρος του νησιού περίπου 40 λεπτά από την πόλη βρίσκεται η παραλία Μαγγανάρι. Είχα ενοικιάσει αυτοκίνητο και έφτασα εκεί μια μέρα που δεν είχε πολύ αέρα. Βρίσκεται στα νότια του νησιού. Είναι αρκετά μακριά, αλλά άξιζε τον κόπο. Βρέθηκα σε μια άλλη πραγματικότητα. Η παραλία στο απείραχτο φυσικό της περιβάλλον με έκανε να αισθάνομαι πως βρίσκομαι σε μια άλλη εποχή. Δυο ταβερνάκια όλα κι όλα πίσω πίσω στην αμμουδιά. Μετά ξετυλίγεται το απόλυτο σκηνικό του Αιγαίου. Θάλασσα, το μπλε να κυριαρχεί, αεράκι, ήλιος, γλάροι και η απόλυτη ησυχία μιας και ως εδώ φτάνουν μόνο όσοι θέλουν να ξεφύγουν από τον πολύβουο Μυλοπότα και τις ξέφρενες μουσικές. Έκανα πολλές βουτιές, απόλαυσα την ξεγνοιασιά και ένιωσα πραγματική ευγνωμοσύνη γι’ αυτή τη μέρα της ζωής μου.
6. Να αγοράσω τυριά από το παραδοσιακό τυροκομείο στο Διασέλι.
Το να βρίσκεις παραδοσιακά τυροκομεία είναι σπάνιο στις μέρες μας. Στο Διασέλι, στη διαδρομή προς Μαγγανάρι, βρίσκεται το τυροκομείο Διασέλι το οποίο είναι και μουσείο τυροκομικής. Κάνει τυριά εδώ και αιώνες με γάλα από δικά τους κατσίκια. Οι συνταγές πάνε από πάππο σε πάππο και έτσι έφτασαν ως τις μέρες μας. Δοκίμασα όλα τα τυριά που παράγουν και επέλεξα αυτά που ήθελα να αγοράσω. Η γραβιέρα ήταν από τις ωραιότερες που έχω φάει, και το ξινό εκπληκτικό. Πήρα για φίλους και γνωστούς γιατί τέτοια δώρα πάντα εκτιμούνται.
7. Να περπατήσω στα πλακόστρωτα δρομάκια της πόλης.
Μια από τις ωραιότερες απολαύσεις στις καλοκαιρινές μου διακοπές στα ελληνικά νησιά είναι η βραδινή έξοδος στην πόλη και οι βόλτες στα στενά ασπροβαμμένα πλακόστρωτα δρομάκια. Τα δαιδαλώδη σοκάκια της Ίου είναι γεμάτα με καλόγουστα μαγαζιά, εστιατόρια και μπαράκια. Πάνω ψηλά ψηλά στην κορυφή της πόλης βρίσκεται το εκκλησάκι της Παναγιάς της Γκρεμνιώτισσας του 18ου αιώνα. Από κει η θέα είναι μαγική. Η ψυχή ποτίζεται από τα ποικίλα χρώματα του ηλιοβασιλέματος και η εικόνα αυτή δεν ξεχνιέται.
8. Να φάω στο Κατώγι.
Ρωτώντας τους ντόπιους ποια είναι τα καλύτερα εστιατόρια του νησιού, δέκα στους δέκα μας είπαν για το Κατώγι. Έτσι και πήγαμε. Είναι ένα μικρό μαγαζάκι με διάκοσμο εποχής με μια πανέμορφη γυναίκα να σερβίρει και να μιλάει με ευχάριστη διάθεση σε όλους τους θαμώνες. Είναι η Θεοδώρα, που είναι δικό της το μαγαζί μαζί με τον μάγειρα και έχουν απογειώσει τις ελληνικές γεύσεις και την ελληνική φιλοξενία. Ότι φάγαμε ήταν γιορτή στον ουρανίσκο μας. Ειδικά οι πατάτες τηγανητές με λάδι τρούφας,τα κονάκια με βοδινό και λιωμένο τυρί και το ψιλοκομμένο ψαρονέφρι με μια υπέροχη σαλτσουλα και τραγανά κρεμμύδια. Εμπειρία.
9. Να αγοράσω εκπληκτικά χειροποίητα κοσμήματα από τον Νικόλα Θεοδώρου.
Ένα από τα μαγαζιά που ξεχώρισα στην Ίο είναι αυτό του Νικόλα Θεοδώρου που με τα χέρια του φτιάχνει εντυπωσιακά κοσμήματα με έντονα χρώματα και περίεργα υλικά. Ξεχάστε χρυσά, ασημένια, χάντρες και αλυσίδες. Το νάιλον ή το μακό στα μαγικά του χέρια παίρνουν ζωή και γίνονται μοναδικά κοσμήματα. Αγόρασα την πρώτη νύχτα ένα και το φόρεσα αμέσως. Στη βόλτα μου όλοι με ρωτούσαν από πού το πήρα. Ανάρπαστα γίνονται τα κοσμήματα του Νικόλα. Την άλλη μέρα αγόρασα και άλλα για να κάνω δώρο στις πιο αγαπημένες φίλες μου.
10. Να φάω στον Δράκο.
Ο Δράκος βρίσκεται στο τέρμα της παραλίας του Μυλοπότα. Είναι το κλασικό ελληνικό ταβερνάκι με θαλασσινά πάνω στο κύμα και τα λιαστά χταποδάκια να κρέμονται στον ήλιο πριν μπουν στη σχάρα. Μια ταβέρνα πολλών ετών με φρέσκο ψάρι και φανατικούς θαμώνες. Ήταν ότι καλύτερο για να ξεκινήσω τις διακοπές μου. Ουζάκι, χταπόδι, αχινό, χωριάτικη σαλάτα και γούνα, το παραδοσιακό παστό ψάρι των Κυκλάδων. Και όλα αυτά πάνω στο κύμα με τις ψαρόβαρκες δεμένες να κουνιούνται και τους γλάρους να λιάζονται ανέμελοι στα βράχια.
10+1. Να κάνω όσα δεν πρόλαβα να κάνω.
Η Ίος μπορεί να είναι μικρό νησί αλλά οι ομορφιές της πολλές. Έτσι δεν πρόλαβα να κάνω κάποια πράγματα που ήθελα να κάνω όπως το να πάω στον «Τάφο του Ομήρου» εκεί που η παράδοση λέει ότι τάφηκε ο Όμηρος μιας και από την Ίο καταγόταν η μητέρα του. Να φάω στο Grandmas ένα από τα πιο φημισμένα εστιατόρια του νησιού και να κολυμπήσω σε κάποιες από τις δεκάδες πανέμορφες παραλίες.
Ανυπομονώ για την επόμενη φορά που θα ανοίξει η μπουκαπόρτα του πλοίου και θα αντικρίσω την Ίο με τις τόσες φυσικές ομορφιές της.
